خداحافظ
ای تمام دار و ندار قلب من
به خدا می سپارمت و می روم
دعایم کن دور شوم خیلی دور
می خواهم جایی بروم که دست خودم هم به دلم نرسد
پاییزی دیگر
تولدی دیگر
خداحافظی دیگر
نمی دانم نوبت سلام را چرا همیشه از دست می دهم
و چرا موقع خداحافظی می رسم
دیگر خانه ات نیست
ویرانه قلبم را می گویم
برای خودت فکر سر پناهی باش
وقتی هوا رو به سردی می رود
وقتی بهانه ای نیست برای گرم بودن
دردهایم را نمی دانی
گریه های مرا ندیده ای
تنهایی ام را نمی فهمی
ای کاش فقط تنهایم گذاشته بودی... ای کاش...
عیبی نداره
هیچ وقت دنیارو سخت نگیر سخت بگیری سخت میگذره
خوب بگیری خوب میگذره
دنیا ارزش ناراحتی رو نداره
مگه نه؟
نه ارزش ناراحتی رو نداره و حتی ارزش خوشحالی رو هم نداره مگه نه؟؟؟؟
ساله قبل کبوتری داشتم که جفتش را باد برد ... کبوتر روزها غصه خورد و عاقبت با هزار بدبختی به جفت جدید خود عادت کرد ...
اما بعد از این آنها مثل دو قوی عاشق شدند !!!
باور کن که عشق هر روز میتواند چون خورشید طلوع کرده و بدرخشد... معجزه ی عشق را باور کن عزیزکم
فاطیمای عزیزم
این دنیا به خودی خود ارزشی نداره ، این ما هستیم که ارزشمندیم
طلا به این دلیل ارزش داره که ما بهش ارزش دادیم .
امشب برو بیرون از خونه و به آسمون نگاه کن ، سیاه سیاهه ، نیستی مطلق ، چیزی که ارزشمندش میکنه ستاره های درونشه که مثل مرواریدی که صدف رو با ارزش میکنه آسمون رو شوکت میدن . خوشحالی تو مروارید درون صدف وجودته ، ناراحتی و غصه از نیستی ونابودی میان ، بخند و خوشحال باش که وقت واسه غصه زیاده .
فاطیای عزیزم ، من شما رو ندیدم ولی میدونم که روح زیبایی داری پس فاطیمای زیبایم ، من دوست دارم فاطیماخوشحال باشه و بخنده ، عاشق باشه و عاشق کنه ،نه غصه دار باشه و بگریونه . باور نمیکنی وقتی میام تو وبلاگت بعضی از شعرهاتو که میخونم اشک تو چشام جمع میشه ، واسه همین زیاد کامنت نمیذارم چون نمیخوام بیشتر غصه دارت کنم .
ولی خدا وکیلی اگه منو دوست داری بخند و فراموش کن هر چی رو که ناراحتت میکنه که فراموشی بزرگترین نعمت خداست .
به خدای آسمون ها قسم دوستت دارم و اینو بدون که تنها نیستی ، کم کمش خدا رو داری که به تنهایی همه چیزه ،من رو هم اگه قابل بدونی .