صد سال تنهایی
انگار کسی سیگارش را میان سرنوشت ما خاموش کرده است...صد سال تنهایی
انگار کسی سیگارش را میان سرنوشت ما خاموش کرده است...ع ش ق
دوست داشتن تمثیلی از نفس کشیدن من است.
سزاواری من در زندگی
شایستگی ام در بودن!
اگر سزا بود چنان در آغوش می فشردم
که یکی گردیم
و در آن پیکر نه من دلتنگ می شوم و نه او می گریخت...!
فاطیما-تابستان۸۹
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد