صد سال تنهایی

انگار کسی سیگارش را میان سرنوشت ما خاموش کرده است...

صد سال تنهایی

انگار کسی سیگارش را میان سرنوشت ما خاموش کرده است...

سکانس آخر...

"سایه ی مردی

که گم می شود

پشت پستوی نامردی اش..."

این بود

سکانس آخر بودنش!!!

نظرات 6 + ارسال نظر
منم رضا دوشنبه 29 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 13:19

اگه قرار باشه که تو همش چیزای قشنگ بنویسی مام بیایم بخونیم و بگیم واییی چی قشنگ! که همه چی تکراری میشه!

یه چیز نا قشنگ بنویس دیگه!

حامد دوشنبه 29 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 23:03 http://www.haamed.blogsky.com

هممم چی بگم که در خور نوشته ی شما باشه؟ نمیدونم. خوب گاهی در مورد نوشته های برخی هیچ نظری به ذهن آدم نمیرسه. الان منم این طور هستم. همیشه شاد باشین.

باران دوشنبه 29 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 23:11 http://the-rain.blogsky.com

با منم رضا موافقم
جای همه ی حرفام نقطه میذارم که بدونی بی حرف نیستم فقط ناتوانم...
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
:
:

حسین... سه‌شنبه 30 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 00:21 http://www.funeral.blogsky.com

به اون که نمیشه گفت مرد !
امیدوارم واقعا سکانس آخر همه ی نامردا هر چه زودتر کات بخوره !

فرخ سه‌شنبه 30 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 09:24 http://chakhan.blogsky.com

امیدوارم در هیچ سکانس دیگری بازی اش ندهند و از زور بیکاری بمیرد

DUMMY جمعه 3 دی‌ماه سال 1389 ساعت 23:29 http://oxo.blogsky.com

خدا خیرش بوهد!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد